نگاه، نگاه و سكوت. مثل بوي موي كسي كه در باد بپيچد و بوي بهار بدهد و به نگاهي مهمانت كند. خودت را ميان عطر موهايش گم كني و اصلا يادت برود كه زمان در انتظار توست يا تو متعلق به خاكي يا نامي يا آرزويي هستي. گم شوي و هيچ وقت پيدا نشوي يا.... پيدا شوي براي هميشه و بگذاري همه دنيا در انتظاري گم شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر