بعد از تمام دنبال اسمت گشتنها توی اینترنت که ببینم کجایی چه میکنی اصلا هیچ شبیه رویاهای من هستی یا نه، یه آدمی که هیچ فکرش رو هم نمیکردم عکست رو میذاره تو فیس بوک. بعد از 8 سال یک تصویر از تو. همون شب دوباره خوابت رو می بینم و مثل همیشه روت به سمت دیواره و نمیتونم صورتت رو ببینم اما مثل همون موقعها تو همون چند لحظه گره زدن حرکاتت با خط نگاهم میشناسمت. این بار خلاف همیشه که نمیتونم ببینمت و هر جا که میرم نیستی یا رو از من نهان میکنی، تو خوابم به صورت کاملا خودآگاه 180 درجه میچرخونمت و اون عکسو تجسم میکنم ، تا عین رویاهام باشی تا همون باشی که هنوز بعد از تقریبا 14 سال بزرگترین بخش نستالژیای منی....گفت لیلی راخلبفه کان تویی کز تو مجنون شد پریشان وغوی؟
از دگر خوبان تو افزون نیستی گفت خامش تو مجنون نیستی
(مولانا)
